Toegegeven … het is hier schromelijk verwaarloosd.
Maar kijk, ik had een plan: een nieuwe foto met verhuisboxen aan de overkant van de oceaan. En laat die verhuisboxen nu nog altijd niet te zien zijn. Jeps, ze zijn al aan de overkant geraakt… nope, we hebben hier nog geen verhuiskamion gezien.
En ja… er zijn al meer dan 2,5 maanden gepasseerd.
Ondertussen kunnen we een handboek schrijven. Over hoe je met valiezen en kinders in het zuiderse Texas landt en ge u lanceert in het dagelijkse “American Life”. En gelukkig … hoe groot de shock ook is bij het openslaan van de eerste pagina, het wordt luchtigere kost.
Voor een volledige handleiding, mag er altijd gemaild worden. We kunnen onze kennis en stoten maar delen.
Maar voor wie wil, ziehier een korte bloemlezing:
- Transcontinentaal vliegen met kinderen is een gemak. Ge moogt naar “fast lanes” en “family lanes”… heel handig en snel!
- Reken 1 week voor de kinderen om te bekomen van jetlag en airco-verkoudheden.
- Je settelen in een tijdelijk appartement om samen te zoeken naar school/auto/huis terwijl manlief geacht wordt om te werken is een hel. Zeker met drie kinderen in huis. Bereid je ofwel beter voor dan ons of bijt serieus op uw tanden.
- Schaf je zo snel mogelijk een auto aan. Ook als je dat eigenlijk echt niet wil. Leer met een automatiek rijden. Zet u over de schrik om je op de baan te wagen tussen al die monstertrucks, SUV’s en andere tanks. Rij niet door het rood omdat de verkeerslichten in het midden van het kruispunt hangen en ge die niet goed gezien hebt. Rij wel door het rood als ge rechts wil afslaan en er geen verkeer afkomt. Stop bij elk stopteken. En maak dat je gezien hebt wie er na u gestopt is want ge moogt sneller terug vertrekken dan hem.
- Weet dat hier in Texas de cut-off datum voor school in september is. Als uw kind pas in december 5 wordt, mag die dus nog niet naar een publieke school. Tast dus wat dieper in uw geldbeugel en bezoek dan veel verschillende privé scholen en blijf zoeken tot je er één vindt die wel bij je kindjes en budget past.
- Zoek een huis. En als dat huis onbemeubeld is en de verhuiskamion nog altijd niet is komen opdagen, wees blij dat er een Ikea in de buurt is. Kwestie dat je uit alle Amerikaanse meubelwinkels al gillend wegloopt. Maar trek u op aan het feit dat je tenminste niet in een lange wachtrij moet staan…het is nergens zo rustig in Ikea als in Amerika. Zet u over het feit dat ge kosten moet doen voor dingen die ge in principe al hebt (potten en pannen, bestek, borden, etc)… ‘t is dat die dingen er nog niet zijn en ge hier echt zelf wilt koken ipv in het fast food leven te duiken.
- Regel zo snel mogelijk de nutsvoorzieningen. Ja… de electriciteit wordt wel degelijk afgesloten als je er niet snel genoeg bij bent. En ja, dat is pure miserie als ze dat doen als ge weg zijt en terugkomt en voor een niet marcherende elektrische poort staat. En uw huissleutel nog binnen ligt. Miserie… ik zei het al.
- Open zo snel mogelijk een Amerikaanse bankrekening. En wacht niet totdat ge na lang wachten eindelijk een Social security number hebt. Zo hebt ge ne back up voor een niet marcherende Europese VISA. Niet plezant zo met een volle winkelkar in de supermarkt.
- Probeer u in de supermarkt niet te moeien met het inpakken. Ja, dat wordt voor u gedaan, zelfs met eigen meegebrachte herbruikbare zakken. Alleen doen ze dat niet efficiënt en krijgt ge nog altijd duzend onozele plastiek zakjes mee naar huis.
- Waag het niet om je kleutermeisjes zonder topje te laten zwemmen. In zedig Amerika, moeten ze dan maar met een T-shirt het water in.
- Besef dat het in het zuiderse Texas ook koud kan zijn. En het dus geen goed idee is om alleen zomerkleren in uw vliegtuigvalies te steken. Die winterkleren zitten nog in de kamion en ge zou wel eens evenveel pech kunnen hebben als ons..
- Stuur uw kinders niet in sandalen naar school. Dat.mag.niet. Verwacht niet dat ge in Amerikaanse schoenenwinkels uw goesting vindt.
- Ga niet op de dag na Thanksgiving naar een outlet shopping center omdat ge dus kinderschoenen nodig hebt. De dag na Thanksgiving is Black Friday en dan is het koopzieke Amerika aan het ijlen van de koopkoorts.
Het zijn dus al woelige maanden geweest. Maar we geraken er wel. Dat het een avontuur is en een ervaring. Dat we ook al heel veel plezante dingen gedaan hebben en sympathieke mensen ontmoet hebben. Maar dat we hier nog elke dag van de éne verbazing/stoot in de andere vallen. En ik vrees dat dat de komende jaren niet anders zal zijn.
En dat ik volgende week die foto wil trekken met de verhuisdozen. Echt. I’m done camping…
Miestaflet 